Kiedy z uniesień zostaje uniesienie brwi, ze wzruszeń pozostaje wzruszenie ramion, a słowo faworki nie kojarzy mi się z frywolnością, tylko z ciastkiem, czas pomyśleć o rozdzielaniu ciepłych słów, miłości oraz pamiętać o wspomagaczach. Taka nalewka z zebranego na nieużytkach kurdybanku, mniszka, czarnego bzu świetnie wspomoże zimą mój nieodporny układ odpornościowy. Pamiętam również, by zatroszczyć się o piękno wnętrza. To czas, by stres zredukować muzykoterapią, roślinoterapią (hortiterapia to terapia w ogrodach), animaloterapią, czyli terapią ze zwierzątkami. Czas zaprzyjaźnić się z kotem bądź psem, których pełno w schroniskach, a ludzi kochać, choć wiadomo, że niektórzy mają paskudne przywary.

Nie dam się nadgryźć zębowi czasu

 Siwieć i marszczyć się też trzeba umieć. Jeśli uśmiech szczery i szeroki, to nawet zębowa proteza może dodać uroku. Nie narzekam, bo to niczego nie zmieni. Jak najkrócej przebywam w pobliżu telewizora, bo zdołowanie z nim zapewnione miałabym niczym w banku, kiedy widziałabym codziennie same tragedie, dramaty, wypadki, dlatego nie pielęgnuję w sobie starości poprzez fotel z depresyjną telewizornią.

Biegnę pod wiatr

Przecież mam swoje pasje, zainteresowania, znajomych, więc wychodzę z domu. I nie przejmuję się, co inni powiedzą, kiedy zobaczą mnie w różowych włosach, kolorowej pelerynce z frywolnie pobrzękującymi obręczami i pudrowym szaliczku zgrabnie zasłaniającym przymarszczoną szyję. Nie zapominam o parasolu, oczywiście do podpórki, zatem udaję, że może wkrótce padać, choć słońce świeci. A co, nie może?